***

Мин кумадым дөнья,
Дөнья куды мине,
Чыбыркылап, хәтта дөмбәсләп.
Ат күк җикте,
Сыер кебек сауды.
Җегәр имде кайнар йөрәктән.

Мин кумадым дөнья.
Артка тибеп,
Тәҗел «кирәк» кардан йөгертте.
Җаным акка, пакька ымсынганда,
Һаман керле күлмәк кидертте,
Чүкеч белән рухны төйдертте.

Тормыш диңгезенең
Тыныч утравына
Күңел инде күптән ашкына.
Бәгырь түрләрендә
Купмас булып каткан
Үткәннәрнең ачы юшкыны.

Яхшылык дип
Чәчкән орлыкларны
Ач далада җилләр тузгыта.
Хәләл көчнең болай кадерсезлегеннән
Фида җаннар гына ут йота.

Дөнья куган буын,
Ил-йорт муллыгына
Ныклы нигез салгач, тилмереп.
Вөҗдансызның салкын карашыннан
Картлыгына атлый иелеп.
Хәрам малга туя алмаганнар
Намусына карый төкереп.